Το Ολοκαύτωμα του Δομένικου

Η ιστορία του ολοκαυτώματος όπως τη διηγήθηκε ο πρώην Νομάρχης Λάρισας Ιωάννης Γκότσης το 1945:

Η 16η Φεβρουαρίου 1943 βρήκε τους κατοίκους του Δομένικου να καλλιεργούν τα χωράφια τους, μέχρι που έλαβαν το μήνυμα για τη συμπλοκή μιας ιταλικής φάλαγγας, αποτελούμενη από πεντακόσιους και πλέον στρατιώτες, με τρεις ομάδες πενήντα Ελλήνων ανταρτών. Οι αντάρτες, χιλιόμετρα μακρυά από το Δομένικο έβαλαν εναντίον της φάλαγγας των Ιταλών με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους εννέα Ιταλοί.

Στο άκουσμα των πυροβολισμών και της παραπάνω πληροφορίας, ορισμένοι κάτοικοι του Δομένικου ανησύχησαν και εγκατέλειψαν άμεσα τον οικισμό, ενώ οι περισσότεροι παρέμειναν επειδή δεν έβρισκαν το λόγο να απομακρυνθούν. Εξάλλου, ήταν και οι διαβεβαιώσεις των Ιταλών στους κατοίκους ότι εάν παρέμεναν στα χωριά τους δεν είχαν τίποτα να φοβηθούν.

Ο ιταλικός στρατός, σε λίγη ώρα, περικύκλωσε το Δομένικο και όποιος Δομενικιώτης επιχειρούσε να διαφύγει έπεφτε από τα πυρά των Ιταλών. Την ίδια στιγμή, άλλες ιταλικές δυνάμεις λεηλατούσαν τα σπίτια ρημάζοντας τις περιουσίες των κατοίκων.

Οι συλληφθέντες φορτώθηκαν στα ιταλικά οχήματα, τα οποία κατευθύνθηκαν νότια. Οι Ιταλοί έσπρωχναν πολλούς από τους συλληφθέντες κάτω από τα εν κινήσει με μεγάλη ταχύτητα οχήματα και τους πυροβολούσαν, στη συνέχεια, με τα πολυβόλα όπλα τους.

Καθώς περνούσαν από το χωριό Μυλόγουστα (Μεσοχώρι) εκτέλεσαν όσους συνάντησαν να εργάζονται στα κτήματά τους και πυρπόλησαν τα σπίτια του οικισμού, ογδόντα στο σύνολο.

Στο 31ο χιλιόμετρο βορείως της Λάρισας (θέση Καυκάκι), οι κάτοικοι του Δομένικου οδηγήθηκαν στην άκρη του δρόμου και όταν σκοτείνιασε ένας αγγελιοφόρος έφερε τη διαταγή του Μπενέλλι.

Οι κρατούμενοι χωρίστηκαν σε ομάδες των τεσσάρων μελών και αφού συγκροτήθηκαν άμεσα τα εκτελεστικά αποσπάσματα ξεκίνησε η ομαδική εκτέλεση των κρατουμένων με ριπές πολυβόλων όπλων. Μετά την εκτέλεση δώδεκα κρατουμένων ανέλαβαν οι μελανοχίτωνες την εκτέλεση των υπόλοιπων, προτιμώντας τη χρήση στιλέτου με χτύπημα και περιστροφή στο κρανίο, κάνοντας αφενός μεγαλύτερο το μαρτύριο των κρατουμένων και ικανοποιώντας, αφετέρου, τη σαδιστική τους μανία.

Εκτελέσθηκαν συνολικά 117 Δομενικιώτες και άλλοι 50 τους οποίους οι Ιταλοί συνάντησαν στον δρόμο μέχρι τον Τύρναβο.

Τα γεγονότα του ολοκαυτώματος διηγήθηκε στον γράφοντα ο Δισακόπουλος, ο οποίος απέφυγε την εκτέλεση επειδή παρίστανε τον νεκρό.