Το πραγματικό του όνομα ήταν Αρσένιος Χατζηβασίλης και ήταν μεγαλύτερος αδερφός του Χριστοφόρου Περραιβού. Γεννήθηκε το 1752 στο χωριό Πούρλες της Πιερίας. Από το 1776, αναφέρεται, ήδη, ως ιεροδιάκονος στη Μονή της Παναγίας Ολυμπιώτισσας, στην οποία διαδέχθηκε τον πνευματικό του πατέρα Άνθιμο Ολυμπιώτη, στην ηγουμενία της μονής.
Το 1806 συγκάλεσε τη σύσκεψη των κλεφταρματολών που οργανώθηκε στην Ολυμπιώτισσα. Το 1808-1809 φυλακίστηκε στα Ιωάννινα για έναν χρόνο, κατηγορούμενος ότι αναμείχθηκε στην ανταρσία του παπα-Θύμιου Βλαχάβα. Το 1815, προκειμένου να γλιτώσει από τις δολοπλοκίες του Βελή πασά, ο οποίος σκόπευε να τον κλείσει στη φυλακή και να αρπάξει τα κτήματα του μοναστηριού, μετέβη στην Κωνσταντινούπολη και ζήτησε τη βοήθεια του οικ. πατριάρχη. Εκεί χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης του Πατριαρχικού και Οικουμενικού Θρόνου. Το 1817 απαντάται ως εφημέριος στον ναό του Αγίου Γεωργίου της παροικίας των Ελλήνων της Βιέννης, διαδεχόμενος τον Άνθιμο Γαζή.
Το 1821 αναμείχθηκε στην επανάσταση της Μολδοβλαχίας με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και στη συνέχεια στον αγώνα της Εθνεγερσίας στη Νότια Ελλάδα. Ο Δημήτριος Υψηλάντης συνέταξε μία συστατική επιστολή για τον Αρσένιο Περραιβό, στην οποία βεβαίωνε ότι ο Αρσένιος αγωνίστηκε υπό τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, πριν μεταβεί στην ανατολική επαρχία του πολέμου και ότι ήταν μέλος του στρατεύματος του ίδιου, αγωνιζόμενος, τόσο πριν όσο και μετά την Επανάσταση, με όλη του την προθυμία και πίστη, φλεγόμενος από ευγενή αισθήματα για την πατρίδα.
Το 1828, ο Αρσένιος, σε ηλικία 76 ετών, βρέθηκε στη Σκιάθο για να ησυχάσει και το 1830 επανήλθε στη Μονή της Ολυμπιώτισσας. Στην επιγραφή του ξυλόγλυπτου τέμπλου της μονής αναφέρεται το όνομά του ως ηγουμένου το 1840, έτος κατά το οποίο, πιθανόν, απεβίωσε.
ΠΕΡΡΑΙΒΙΑ 