Ο Χριστόφορος Περραιβός γεννήθηκε το 1773 στις Πούρλες (Παλαιούς Πόρους) του Πλαταμώνα και μεγάλωσε στην Ελασσόνα, στο πλευρό του αδερφού του Αρσενίου, ο οποίος ήταν μοναχός και έπειτα ηγούμενος στη Μονή της Ολυμπιώτισσας. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στη Σχολή της Τσαριτσάνης. Το πραγματικό επώνυμο της οικογενείας του ήταν Χατζηβασιλείου.
Το 1793 σπούδασε στην ακμάζουσα τότε ελληνική Σχολή του Βουκουρεστίου και το 1796 μετέβη στη Βιέννη, προκειμένου να σπουδάσει ιατρική. Στη Βιέννη συνάντησε τον Ρήγα Βελεστινλή και έγινε οπαδός και σύντροφός του.
Στην Κέρκυρα όπου διέμεινε αρκετά χρόνια, μέχρι το 1817, συνέγραψε την Ιστορία του Σουλίου και της Πάργας, την οποία εξέδωσε στο Παρίσι το 1803 (μόνο τον α΄ τόμο) και στη συνέχεια το 1815 εξέδωσε πλήρως το έργο του στη Βενετία.
Το 1817, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Στη συνέχεια, κατήλθε στη Μάνη για να προετοιμάσει τη μεγάλη εξέγερση. Επισκέφθηκε πολλές πόλεις της Πελοποννήσου και λίγο πριν από την επανάσταση μετέβη στην Ήπειρο, στην περιοχή του Σουλίου, μετά στους Παξούς και τέλος στο Μεσολόγγι. Κατά την Επανάσταση του 1821 έδρασε και ως πολιτικός και ως στρατιωτικός. Μετά την ίδρυση του Ελληνικού Βασιλείου διορίσθηκε συνταγματάρχης στη Βασιλική φάλαγγα.
Εξέδωσε πιστοποιητικά συμμετοχής στην Επανάσταση πολλών Ολυμπίων και Θεσσαλών αγωνιστών, προκειμένου να λάβουν από το ελληνικό κράτος το Αριστείο, το οποίο τους αναλογούσε, και να ανταμειφθούν οικονομικά για τις στρατιωτικές τους εκδουλεύσεις.
Πέθανε στην Αθήνα σε ηλικία 90 χρόνων, στις 4 Μαΐου 1863.
ΠΕΡΡΑΙΒΙΑ 